De insluitende lezer en leescoach in MS Word.

Onlangs ontdekte in de functie insluitende lezer in Microsoft Word.
Ik wist al langer dat dit bestond maar ik had me nog niet verdiept in het gebruik hiervan. Sinds kort is deze functie uitgebreid met de leescoach.


Ondertussen heb ik dit al uitgeprobeerd in de klas en mijn leerlingen van het tweede leerjaar kunnen hiermee werken, eens ik de tekst heb klaargezet in Word.

Hoe pak ik dit nu praktisch aan?
Als ik mijn klas binnenkom ’s ochtends, zet ik de tekst via Onedrive open in de webversie van Word en ik zet de insluitende lezer al klaar.
Tijdens het uitladen van de boekentassen, traditioneel een rommelmomentje waarbij er wel wat treuzelaars zijn, duid ik al drie kinderen aan die starten met lezen. Ik heb in de klas drie desktopcomputers die voorzien zijn van headsets.
De andere kinderen komen doorheen de ganse dag aan bod: wanneer ze sneller klaar zijn of tijdens zelfstandig werk.
De eerste dagen toon ik ’s ochtends even tijdens een klassikaal moment waar alle instellingen staan: snelheid, leescoach aanzetten, beeldwoordenboek gebruiken, …
Na 3-4 dagen was dit al niet meer nodig.
Ondertussen gaan mijn leerlingen hier echt heel zelfstandig mee aan de slag maar vooral… ze zijn laaiend enthousiast!

In het onderstaande filmpje toon ik jullie even hoe dit werkt en wat je er allemaal mee kan doen. Mijn dochtertje was op dat moment ook thuis dus totdat ik tijd heb om het opnieuw op te nemen, zal je haar stem ook wel af en toe eens horen.

Computationeel denken of begrijpend lezen?

Een tijdje geleden besloot ik om Scratch Junior te introduceren in mijn tweede leerjaar in het kader van computationeel denken.
Ik wist echter niet goed hoe ik hieraan moest beginnen.

Na een kijkje te nemen op de website van Katholiek Onderwijs Vlaanderen had ik al wel een idee waar te beginnen.

Ik koos voor het arrangement “Start to ScratchJR: maak een animatie”. (Klik op de link om naar het arrangement en de stappenplannen te gaan.)

Bij dit arrangement krijg je kant-en-klare stappenplannen aangeboden waarmee je een animatie leert maken.
Dat mijn leerlingen dit leuk zouden vinden, daar was ik zeker van. Maar tot mijn grote verbazing liep dit eigenlijk redelijk vlot. Tijdens hetzelfde hoekenwerk moest ik al nieuwe opdrachtjes verzinnen.
Ik liet hen dan per twee aan zo’n opdrachtje werken. Daarna moesten ze hun werk vergelijken en erover in gesprek gaan.

Ondertussen is ScratchJR in mijn klas ingeburgerd waardoor ik dit ook gebruik als klaartaakje.
Het aanbod heb ik deze week uitgebreid met verhaaltjes. Het is een reeks van 3 verhaaltjes met verschillende moeilijkheden. Er komen steeds meer elementen bij, maar dit hoeft niet te betekenen dat ze dit ook in volgorde moeten maken.
In het verhaal zit alle nodige informatie om te weten welk mannetje, welke achtergrond en welke bouwstenen ze moeten kiezen. Er zit ook een mogelijke oplossing bij.
Ze moeten dus heel aandachtig lezen en vooral ook nadenken waarover ze gelezen hebben.

Op dit moment wordt er bijna letterlijk verwoord wat ze moeten doen. Bijvoorbeeld: de kat zet 5 stappen. Het is mijn bedoeling om meer verhaaltjes bij te maken waarbij dit niet meer het geval is. Het materiaal is te vinden bij “materialen” of hier.

Bij ScratchJr dacht ik vooral aan computationeel denken en leren programmeren maar ik heb ontdekt dat je dit ook gemakkelijk voor andere doelstellingen kan inzetten.

Mijn leerlingen hebben er alvast al veel mee geleerd op een leuke manier.
Veel plezier!


Duizelen in een boek

Iets minder dan een week geleden stopte een collega een boek in mijn handen.
Zij had het boek al gelezen en ze vond het goed.
Ik had weeral een paar boeken uit die ik te dun had bevonden en ik was op zoek naar mijn volgende prooi.
“Het zou wel kunnen dat het misschien wat dicht komt.”
Bij het lezen van de flaptekst kon ik me niet meteen inbeelden hoe. Het verhaal leek toch wel mijlenver van mijn leefwereld te staan.

Eerste vraag dus: “Hoeveel bladzijden? Ik wil eens doorlezen!”
Meer dan 300 dus niet te dun.
“Samen duizelen we” door Jaela Cole. Nog maar verkrijgbaar sinds 1 september 2020.
Ik lees graag recente boeken want dan kan ik ze écht lezen met een open geest, zonder de mening van anderen in het achterhoofd.

Eerst was ik begonnen in het geleende boek (paperback) maar na een akkefietje met een uitgelopen drinkfles en dan een ganse avond voor de ventilator met het boek van de collega ben ik overgeschakeld op e-book.

(Ik lees momenteel vooral digitaal want dan kan ik ook lezen als ik niet kan slapen en manlief wel.)

Aanvankelijk had ik er een beetje moeite mee om in het verhaal te komen omdat er vanuit verschillende personen wordt verteld en ik gewoon doodop ben van mijn peuter met divastreken. De overschakeling van paperback naar e-book deed daar ook geen goed aan.

Maar ik heb doorgebeten en na pakweg 20 bladzijden werd ik in het boek gezogen. Soms met een lach, soms met een traan. (Rukdoekjes!)
Op een mum van tijd was het uit… met spijt in het hart.

“Samen duizelen we” is een fantastisch boek. Een meeslepend verhaal dat versterkt wordt door het geweldige taalgebruik van de schrijfster.
In elk personage kon ik dingen in herkennen van mezelf of mensen uit mijn omgeving. Het boek stond blijkbaar toch minder ver van mijn wereld dan ik aanvankelijk dacht.

Hier vind je de info van de uitgeverij: Samen duizelen we – Jaela Cole.

Kwam het verhaal dichtbij? Enorm!
Ook als dit niet het geval had geweest, is en blijft het een prachtig verhaal.
Lezen! Maar doen hé!

Ik kijk alvast uit naar het volgende boek. Ik ben ervan overtuigd dat dat opnieuw een knaller zal zijn.

Mevrouw Leesmans… in beeld

Zoals iedereen ongetwijfeld al weet, kunnen de lessen niet doorgaan zoals gewoonlijk.
Heel wat leerkrachten gaan elke dag de uitdaging aan om les te geven vanop afstand.

Maar… lezen stimuleren vanop afstand? Minder eenvoudig!
Daarom heb ik besloten om de komende weken voor te lezen in korte filmpjes. Elk filmpje is een hoofdstuk uit “Het oma-complot” door Anthony Horowitz.
Je vindt ze op mijn YouTube-kanaal.

Veel plezier!

 

Ssht… mama leest!

Mijn liefde voor boeken en lezen is er niet minder op geworden sinds de geboorte van mijn dochter. Integendeel! Lezen is vaak de perfecte activiteit tijdens alle borstvoedingsmomentjes of als ze constant bij mij wilt zijn.
Ik heb dan mijn handen (of toch zeker één hand) vrij maar het is niet alsof je dan iets nuttigs (lees: het huishouden) kan doen. Die borstvoeding op zich is al nuttig genoeg.

Mijn leesvoer varieert heel erg, maar er is wel één constante die terugkeert.
Ik lees zeer veel digitaal op mijn smartphone, laptop, tablet én… op een e-reader!
Papieren boeken zijn momenteel minder aangenaam omdat er een baby op kan spugen, maar ook omdat een dik boek vasthouden met één hand en dan nog eens blad omdraaien nu eenmaal quasi onmogelijk is.

Toch ben ik geen onverdeelde fan van digitaal lezen. Zelf vind ik het zeer moeilijk om voldoende informatie te halen uit moeilijkere teksten. Vaak zijn dit boeken rond didactiek. Die koop ik meestal op papier. Als het puur om ontspanning draait, is mijn e-reader wel mijn beste vriend.

Al was het maar zodat mijn man niet zou merken dat ik weeral boeken heb gekocht…
Maar vooral ook omdat ik in het donker kan lezen (terwijl dochterlief drinkt) zonder een nachtlampje te hoeven aansteken.

Een tijdje geleden kwam ik dit artikel tegen over digitaal lezen versus het lezen van gedrukte teksten. Het werpt een duidelijk licht op eventuele voor- en nadelen.

Zeker het lezen waard!

Bron: Paul Kirschner. (2017). Lezen en leren: papier of scherm?. Geraadpleegd op 14 juni 2019 via https://didactiefonline.nl/blog/paul-kirschner/lezen-en-leren-papier-of-scherm .