Een boekenreeks vol magie

Enkele weken geleden was er bij een bekende keten boekenwinkels opnieuw de actie: gratis tas bij aankoop van een YA-boek. Mij kan je zo nog steeds aanzetten tot impulsaankopen.

Voor wie de term niet kent: YA staat voor “young adult”.
Het genre is wat mij betreft vis noch vlees. Mij is het nog altijd niet helemaal duidelijk wat er allemaal onder valt. De indruk die ik krijg, is dat het etiketje vooral aanduidt dat ook volwassenen deze jeugdboeken kunnen lezen zonder al te veel schaamrood op de wangen.

Mijn oog viel op het boek “De ijzerkoning” door Julie Kagawa.
De cover en flaptekst spraken me wel aan, maar ook de dikte van het boek: 382 bladzijden.
Voor mij is de dikte van het boek nu eenmaal een doorslaggevende factor. Dunne boeken zijn in vergelijking veel duurder voor mij omdat ik nu eenmaal veel maar vooral snel lees.

Eenmaal thuis meteen aan het lezen gegaan. Het boek leest als een sneltrein. Ik werd er meteen ingezogen, net zoals het hoofdpersonage meteen verdwijnt in de wereld van de elfen.
Dezelfde avond was het al zover: het boek was uit. En het smaakte naar nog.

“De ijzerkoning” is een spannend verhaal met heel wat magische elementen. Het deed me denken aan de boeken van de reeks “de rode koningin” door Victoria Aveyard en de “Fairyland” reeks van Catherynne M. Valente.
Het boek is het eerste deel van een reeks, wat ik persoonlijk een extra pluspunt vind bij dit soort boeken.

Een echte aanrader dus: zowel voor de echte “young adults” als voor de volwassenen die altijd een groot kind zullen zijn, zoals ikzelf.

Close reading

Een hele tijd geleden had ik het boek “Close Reading” door Diane Lapp aangeschaft. Uiteraard ook ineens met de bijpassende lessenreeks erbij omdat dat wel handig leek.
Ik heb het boek net uit maar dit is alvast mijn idee erover.

De werkwijze wordt erg nauwkeurig beschreven. Er is ook heel wat aandacht voor de keuze van de tekst.
Dit vind ik alvast een pluspunt. Ik kan me volledig vinden in het feit dat je soms beter een iets moeilijkere tekst aanbiedt.

Er wordt o.a. aangehaald dat kinderen aantekeningen moeten kunnen maken in hun tekst. Dit kan nu vaak niet in onze lessen rond begrijpend lezen. De kinderen lezen hun tekst in een boek dat ieder jaar opnieuw gebruikt moet worden. In het kader van bewust omgaan met kopies heb ik ook wel wat moeilijk met dit gegeven. Het is immers best wel wat kopieerwerk.

Een andere bedenking die ik maakte, is het feit dat iedereen dezelfde tekst leest. In onze taalmethode wordt er vaak gedifferentieerd op leesniveau. Het is voor mijn klaspraktijk dus niet meteen een werkwijze die ik zo bij elke les begrijpend lezen zomaar kan toepassen. Althans, niet op dit moment. Als ik mezelf de tijd gun om er dieper op in te gaan, misschien wel.

Het grootste pluspunt is voor mij het meermaals lezen van de tekst en zo telkens weer dieper in te gaan op de inhoud. Dit doe je uiteindelijk zelf ook. Als ik iets lees dat niet helemaal duidelijk is, keer ik terug in de tekst om het nogmaals te lezen. Dit is een gezonde manier van lezen. Ook de nadruk op het spreken over een tekst, is erg verfrissend. Dit is iets wat vaak vergeten wordt of niet uitvoerig genoeg gedaan wordt.

Vind ik dit boek een aanrader? Absoluut!
Ik zie deze manier van werken bij begrijpend lezen vooral als een manier om bewuster om te gaan bij het kiezen van extra activiteiten begrijpend lezen.
Bij de start van een nieuw WO-thema zou ik het alleszins eens willen proberen met een informatieve tekst als insteek voor het nieuwe thema.
Binnenkort test ik dit eens uit!

Het boek vind je via deze link.